واستين

دعاي تسبيح شامل يك نداي مكرر براي شفاعت مريم است. شامل همه بدبختي هاي انسان مي شود و شامل تفكر و تفكر در زندگي اوست كه از خدا پر شده بود. اين مراقبه بر زندگي مسيح متمركز است. (به گفته ر. گوارديني از كتاب «درباره نماز» ص 221-227)
چه تسبيحي
تسبيح بيش از هر چيز يك دعاي متفكرانه و دروني است. اين يك دعاي مسيحي است كه به مسيح، كه در مركز تسبيح، و بنابراين در مركز مراقبه است، خطاب مي شود. اساس تسبيح انديشيدن به اتفاقات زندگي اوست. بنابراين اينها كلمات فردي سلامتي نيستند، بلكه رويدادهاي زندگي عيسي هستند.
اما آيا نيازي به رشته اي با دانه هاي تسبيح وجود دارد؟ و آيا كلمات اينجا بيهوده نيستند؟ و تسبيح دعايي براي آن لحظات (يا براي آن لحظات) است كه سكوت مطلق را "برهم مي زند". كلمات تگرگ نوعي جريان مي شوند كه جريان افكار از طريق آن جريان مي يابد، ابزاري براي تمركز بهتر مي شوند. آنها مانند ساحلي هستند كه افكار زودگذر ما به آن برخورد مي كنند و به بستر رودخانه باز مي گردند. رشته تسبيح و دانه هاي آن براي راهنمايي ما هستند. ( ايمان ما، ص 233-234 )
تشكيل تسبيح
دعاي تسبيح ريشه در دعاي زبور دارد. از همان ابتدا، مسيحيان مزامير را به عنوان مبناي دعاي خود پذيرفتند. در مزامير، هر شخصي به آساني خداوند را به عنوان عالي ترين بخشنده و نجات دهنده خود مي شناسد كه مي توان با سپاس از او متوسل شد و از او لطف، كمك، رحمت و آمرزش گناهان با اطمينان طلبيد.
مخصوصاً زاهدان و راهبان زبور را فراوان مي خواندند. در جامعه خود، همه متعهد شدند كه حداقل هفته اي يك بار بر تمام 150 مزمور دعا كنند. با گذشت زمان، يك راز از زندگي عيسي به هر مزمور اضافه شد. بنابراين مجموعه اي از 150 راز براي مزامير فردي ايجاد شد. اما از آنجا كه برخي از برادران نمي توانستند بخوانند، به مرور زمان مرسوم شد كه به جاي 150 مزمور 150 "پدر" و "هيلر" دعا كنند. اين دعا با جلال تثليث مقدس در فرياد: "جلال پدر ..." آميخته شد. بعداً تعداد رازها به پانزده نفر كاهش يافت، بنابراين مي توان آنها را از روي قلب ياد گرفت. ايمان مسيحي بعداً شروع به بررسي راز زندگي عيسي از طريق نگاه مريم كرد، يعني از كسي كه خدا را كاملاً در زندگي او پذيرفت، كلام او را شنيد، او را در قلب خود نگه داشت و او را نگه داشت (لقا 2) . ، 51; 11، 28). بدين ترتيب تسبيح، از ديدگاه مردم، مهم ترين اعمال خداوند را به مردم يادآوري مي كند.
تسبيح نبايد يك دعاي خودخواهانه باشد، بلكه دعايي است كه به يك مسيحي مي آموزد، تشويق مي كند و كمك مي كند تا به درگاه خدا باز شود و فقط زندگي شخصي و اميد را بر او بنا كند. همه اينها به ويژه از دعاي پاياني در تسبيح مشهود است: «خدايا، پسر يگانه تو نجات ابدي ما را از طريق زندگي، مرگ و رستاخيز خود به دست آورده است. لطفاً به شفاعت مريم باكره به ما عطا كن تا طبق اين اسرار زندگي كنيم و به آنچه وعده داده اند دست يابيم. از طريق عيسي مسيح، خداوند ما. آمين.» ( به گفته پروفسور دكتر L. Rupčič: Medjugorje Reports، شماره 10-94 )
خاطرات مريم
مريم با چشم دوخته به مسيح زندگي مي كند و هر سخن او براي او گنجينه است: مريم همه اينها را در دل خود نگه داشت و در آن فكر كرد (لوقا 2:19؛ ر.ك. 2.51) . خاطرات عيسي كه محكم در روح او حك شده بود، او را در هر شرايطي همراهي مي كرد و لحظات مختلف زندگي خود را در كنار پسر در ذهن خود زنده مي كرد. دقيقاً همين خاطرات است كه به يك معنا جوهر «تسبيح» است كه ماريا در روزهاي زندگي زميني خود مدام مي خواند.

اكنون نيز در ميان سرودهاي شادي بخش اورشليم آسماني، علت شكرگزاري و ستايش او يكي است. اين اوست كه الهام بخش مراقبت مادرانه اش از كليساي سيار است، كه در آن مريم، پخش كننده انجيل، "طرح" داستان خود را بيشتر توسعه مي دهد. مريم «راز» پسرش را بارها و بارها به مؤمنان ارائه مي‌كند و مي‌خواهد در مورد او تأمل كنند تا راز مسيح تمام قدرت نجات‌بخش او را ثابت كند. جامعه مسيحي با دعاي تسبيح در واقع با خاطرات و ديدگاه هاي مريم هماهنگ مي شود. ( نامه رسولي روي تسبيح، 11 )

دانلود  pdf نامه رسولي در تسبيح تسبيح Virginis Mariae ، 210.7 كيلوبايت
پاپ ژان پل دوم. در مورد دعاي تسبيح مقدس

تعزيه تسبيح
§2678 - تشكيل تسبيح
تقواي قرون وسطايي غرب دعاي تسبيح را توسعه داد كه ساعت ها جايگزين نماز مردم شد. در شرق، شكل آكاتيس و پاراكليز به نيايش هاي كرال كليساهاي بيزانسي نزديك تر بود، در حالي كه سنت هاي ارمني، قبطي و سوري سرودهاي عاميانه و سرودهاي عاميانه را به افتخار مادر خدا ترجيح مي دادند. با اين حال، در تگرگ، مريم ، تئوتوكيا ، سرودهاي سنت افرايم يا سنت گرگوري نارك، سنت دعا اساساً يكسان است.

§1674 - اشكال تقوا
در تعزيه علاوه بر آداب عبادت و عبادات، بايد به اشكال مختلف تقواي مؤمنان و عوام نيز توجه شود. احساسات مذهبي مردم مسيحي هميشه در اشكال مختلف تقوا كه زندگي مقدس كليسا را ​​احاطه كرده است، مانند پرستش آثار، زيارت، زيارت، راهپيمايي، راه صليب، رقص هاي مذهبي تجلي يافته است. ، تسبيح ، مدال و غيره