واستين

عيسي گفت: «اما به شما كه به من گوش مي‌دهيد، مي‌گويم: دشمنان خود را دوست بداريد، به كساني كه از شما نفرت دارند نيكي كنيد، كساني را كه شما را نفرين مي‌كنند بركت دهيد و براي كساني كه شما را ملامت مي‌كنند دعا كنيد. به كسي كه به گونه ات مي زند، ديگري را بلند كن. و هر كه عباي تو را برگيرد، جامه خود را انكار مكن. آن را به هر كسي كه از شما مي خواهد بدهيد، و اگر كسي چيزي از شما گرفت، آن را پس نخواهيد. همانطور كه مي خواهيد مردم با شما رفتار كنند، شما نيز چنين كنيد! اگر كساني را كه دوستت دارند دوست داشته باشي، لياقتت چيست؟ زيرا گناهكاران نيز عاشق كساني هستند كه آنها را دوست دارند. اما دشمنان خود را دوست بداريد، خوب عمل كنيد، قرض دهيد و در عوض انتظاري نداشته باشيد! پس اجر شما بزرگ خواهد بود و فرزندان حق تعالي خواهيد بود، زيرا او نسبت به ناسپاسان و بدكاران نيكي مي كند.»ما با اطمينان از شنيدن صداي او به درگاه خداوند دعا مي كنيم. در دعا، خدا را شكر مي كنيم، از او مي خواهيم و به شكست هاي خود اعتراف مي كنيم. مؤمنان مي توانند از دعاهاي محكم فرموله شده (كه معروف ترين آنها دعاي پروردگار - پدر است) يا دعاهاي مجاني كه خود او فرموله مي كند استفاده كنند. بنابراين، رويدادهاي خاص گذشته يا مورد انتظار وارد دعا مي شود كه با سپاس، اعتراف يا تضرع به درگاه خداوند تقديم مي كنيم. با اين حال، در دعا، از افق زندگي شخصي نيز فراتر مي رويم و براي همسايگان خود، براي كار كليسا (ها)، براي نياز جهان دعا مي كنيم.
نماز حق مؤمن است. در آن خدا را خطاب مي كند و لذا پاسخ مي دهد كه خداوند قبلاً او را مورد خطاب قرار داده است. فرصت هاي دعا بسيار است; حكم اين است كه نماز صبح و مغرب و قبل از غذا بخواند. ريتم منظم نماز كمك خوبي است. اما تواتر نماز قانون نيست، همچنان كه تعدد و تعدد، نشانه كيفيت نماز نيست.
دعا مي تواند شخصي، آرام باشد، اما با صداي بلند نيز خوانده شود، مثلاً در يك خانواده يا در يك حلقه كوچك. در جلسات عبادت، نمازهاي مشترك برگزار مي شود كه توسط يكي از شركت كنندگان خوانده مي شود، گويي از طرف همه شركت كنندگان. بنابراين، آنها به طور واضح و قابل فهم بيان مي شوند تا همه بتوانند با آنها همذات پنداري كنند و خود به خود به شكلي مناسب به آنها بپيوندند (مثلاً آمين مشترك). يكي ديگر از انواع دعاهاي رايج، آوازهاي معنوي است. بسياري از آنها به صورت دعا نوشته شده اند.
موسيقي كليسا هم هنر است و هم خدمت. او نقش تبليغي و تبليغي دارد. اين بيش از هر چيز بيان ايمان، سپاسگزاري، ستايش و تجليل از خداوند است. با عبادت مرتبط است، آن را كامل مي كند، به طور قابل توجهي بر كيفيت زيبايي شناختي آن تأثير مي گذارد، و با ابزار خاص خود مي تواند پيام انجيل را تقويت كند. اين يك كانال ارتباطي بين جهان مرئي و نامرئي است، مي تواند فضايي براي تجربه خداوند شود. مطلوب است كه موسيقي كليسايي قابل تغيير و داراي نمايه اي چندصدايي باشد كه در آن سبك هاي مختلف مكمل يكديگر باشند تا موزاييكي رنگارنگ از سخنراني ها ايجاد شود. موسيقي كليسا فرصت هايي را براي افراد بيشتري ايجاد مي كند تا در عبادت مشاركت فعال داشته باشند. اين يك پل فرهنگي بين كليسا و جامعه است. اين به ادغام افراد دوستدار موسيقي در كليسا كمك مي كند. آواز خواني جامعه اي را كه فعالانه در جشن پروردگار مشاركت دارند، تقويت مي كند. موسيقي فضاسازي مي كند، به تقوا مي انجامد و كمك مي كند جشن

خوانندۀ سراسر كليسا، لاديسلاو موراتز، كه همچنين رئيس سمينار موسيقي كليسايي آكادمي انجيلي (SCHEA) است، كه هدف آن آموزش موسيقيدانان كليساي انجيلي است، مسئول توسعه موسيقي كليسا است. فارغ التحصيلان SCHEA انجمن موسيقي دانان كليساي انجيلي را تأسيس كردند. بسياري از  آنها به عنوان خوانند در  كليساهاي محلي خود كار مي كنند، جايي كه از موسيقي محلي كليسا مراقبت مي كنند. علاوه بر فارغ‌التحصيلان SCHEA، تعدادي نوازنده (آماتور و حرفه‌اي) در گروه‌هاي كر ما وجود دارند كه به اجراي ارگ، رهبري گروه كر و اجراي گروه‌ها و گروه‌هاي مختلف موسيقي مي‌پردازند.